Birilerinin bir şeysi olmaktan sıkılmadınız mı henüz?Bizler anne,babalarımızın birtaneleri,birilerin kardeşi,birilerinin akrabaları,arkadaşlarımızın en sevdikleri,eşlerimizin hayat arkadaşları,patronlarımızın vazgeçilmezleri...........Ömrümüz bu sıfatlara layık olmak için geçiyor.Tüm yaşantımızı birilerini memnun etmek için harcıyoruz.Karşılığında ne kadar mutlu oluyoruz acaba?Kimse kendisi gibi davranamıyor..Herkes kendini rol model olmak zorunda hissediyor.Televizyon,kitaplar,dergiler tarafından pompolanan bir güzellik anlayışı,bir karakter zorunluluğu,toplumda kabul görme çabası...........Bunları yapmasak sadece kendimiz olsak ..........Birileri bizi daha mı az sever?Daha az sevse ne olur?Yapmacık aslında biz olmayan birilerini baş tacı ettiklerini bilseler çok mu yalnız kalırız hayatta?O yüzden mi doğrularımız nicedir bizim doğrularımız değil,biz biz olmaktan çoktan çıkmışız sürekli başkaları için yaşıyoruz.Artık biraz Öz'e dönsek ,biraz kendimiz olsak..........Belki çekilmez olur hayat ama en azından kendimiz olmanın büyüsünü yaşarız,o zaman gerçekten bu hayatın hakkını dakikası dakikasına veririz.............