Seninle sensizliğe mahkum oldum.....Zaman hiç bir şeyi değiştirmedi ,köreltmedi....Duygularım hep aynı yerde,beni bıraktığın yerde.....Etrafın ne kadar kalabalıklaşırsa kalabalıklaşsın ben hep kocaman gözlerle seni hep o yalnızlığın ortasında gördüm..Dalgın,kafan eğik,önünde sevdiğin rakı kadehi....Gözlerindeki o keskin acıyı,özlemi gördüm....Sandım ki iyileştirebilirim seni,belki kendi kanayan yaralarımı da tedavi edebilirim...Olmadı ,beceremedim,üzgünüm....Hatırlıyor musun benim evim sensin demiştim....Bu soğuk,yağmurlu günde evsiz kaldım...Artık gidilecek bir yerim yok....Seninle beraber sensizliğe mahkum oldum...Bu hayatta cezamı çekiyorum....Tekrar buluşuncaya kadar....