Yengeç ve ay

Yengeç bir gece aşık olduğu denizin kenarında dalgalara karşı bir kıyıya tutunmaya çalışırken başını kaldırıp ayı görmüş.Yengeç ayı severmiş hep onda kendinden bir şeyler bulurmuş.Ay da severmiş yengeci....Onu küçük ama kararlı ,geceleri dertleştiği bir arkadaşı olarak görürmüş.Yengeç sormuş:Acaba deniz en çok hangimizi sevdi?Ay demiş ki tabii ki beni......Yengeç nasıl bu kadar eminsin diye sormuş:Çünkü demiş ay onu herkesten daha iyi tanırım.Ben geceleri çıkmasam o hep sıcak kalır....Onun bana ihtiyacı var.Ya sen sen ne yaptın ki ona .Haddini bil demiş....Yengeç ama ben onun sakin tarafıyım.Bana her ihtiyacı olduğunda bilirim ve hissederim kıskaçlarımla sarıp sarmalarım onu.....İkimiz beraber hep kıyıya vururuz....

İkisi de sessizliğe bürünmüş.Dalgalı denizin ikisi de yıllarca durulmasını beklemişler.O limandan bu limana sürüklenmesini ,bir kaç gemiyi batırmasını,yeni adaları keşfini kederli bir gülüşle seyretmişler.Ay bir daha hiç tamamlanmamış hep yarım kalmış.Yengeç kayalara çarpa çarpa önce bacaklarını kaybetmiş sonra dik duracağım dedikçe daha çok deniz fırlatmış kayalıklara.......

Aradan yıllar geçmiş.Yengeç bir gece Aya kapat üstümü ben denizi çok sevdim artık gitme zamanı demiş.Uğruna ölünecekse ölürüm demiş.Ay ın yanağından bir damla yaş süzülmüş.Sen benim dostumdun gitme demiş....Yengeç demiş ki:Mutluyum ki denizi çok seven yengeç ve ayız biz.....Sen ,bensin.Ben ,sen...........İkimiz de denizin güneşiydik.Yoktur birbirimizden bir farkımız.Yengeç aya son bir kez bakmış.Elveda dostum demiş......

Deniz e mi ne olmuş?Hala o liman senin,bu liman benim dolaşıyor........